Czym jest fizjoterapia uroginekologiczna?
Fizjoterapia uroginekologiczna to forma rehabilitacji zajmująca się terapią w przypadkach dysfunkcji w obszarze miednicy mniejszej. Jest szczególnie istotna dla kobiet, które zmagają się z różnymi dysfunkcjami w okresie ciąży, połogu i na każdym etapie ich życia.
Terapia obejmuje szeroki zakres kobiecych dolegliwości. Najczęstszym problemem z jakim zgłaszają się pacjentki jest nietrzymanie moczu. Schorzenie to dotyczy aż co trzeciej kobiety na świecie, a coraz bardziej rosnąca świadomość sprawia, że wiele z nich korzysta z pomocy fizjoterapii. Wczesna interwencja jest bardzo istotna, ponieważ leczenie zachowawcze jest skuteczne tylko w I i II stopniu zaawansowania.
Kolejnym schorzeniem, z którym warto zgłosić się do fizjoterapeuty uroginekologicznego jest obniżenie narządów miednicy mniejszej. Jest to dysfunkcja polegająca na przemieszczeniu się narządów miednicy mniejszej w kierunku doogonowym, przekraczającym ich fizjologiczną ruchomość. Najlepsze efekty terapii możemy osiągnąć w początkowym etapie, czyli w stopniu I i II.
Częstym problemem z którym również zmagają się pacjentki jest rozejście mięśni prostych brzucha. Wspomniane zaburzenie przedniej ściany brzucha polega na nadmiernym oddaleniu się od siebie mięśni prostych brzucha, wskutek poszerzenia się kresy białej. W trzecim trymestrze ciąży rozejście to jest zjawiskiem fizjologicznym, zapewniającym miejsce dla zwiększającej się macicy. Po porodzie przednia ściana brzucha powinna się samoistnie zregenerować. Problem pojawia się wtedy, gdy do zamknięcia rozejścia nie dochodzi. Częstymi objawami są:
- Widoczne uwypuklenie (stożek) w linii pośrodkowej ciała,
- Przerwa pomiędzy brzuścami mięśni prostych brzucha,
- Brak widocznych efektów ćwiczeń po porodzie.
Na konsultacje dotyczącą rozejścia mięśni prostych brzucha warto zgłosić się już w czasie ciąży lub 3-4 tygodnie po porodzie.
Fizjoterapia okołoporodowa obejmuje także pracę z blizną po cesarskim cięciu lub pęknięciu/ nacięciu krocza. Blizna to tkanka wytworzona w wyniku naruszenia ciągłości tkanki lub urazu. W procesie gojenia mogą powstawać zrosty, czyli patologiczne połączenia między uszkodzonymi miejscami, które fizjologicznie nie są połączone. Brak mobilności między tkankami może skutkować różnymi dolegliwościami. Mobilizacja blizny zapobiega powstawaniu zrostów, poprawia ruchomość i elastyczność tkanek naruszonych po zabiegu. Mobilizację blizny można rozpocząć w każdym momencie, nigdy nie jest za późno na terapię.
Przed planowanym powrotem do aktywności fizycznej po porodzie, warto również skonsultować się z terapeutą. Organizm kobiety nawet do roku po porodzie regeneruje się. Z tego względu ważna jest odpowiednio dobrana aktywność fizyczna, aby nie doprowadzić do dysfunkcji okołoporodowych. Przed powrotem do aktywności trzeba wykluczyć ewentualne problemy uroginekologiczne. Należy skupić się na uzyskaniu poprawnej postawy ciała, nauce prawidłowego wzorca oddechowego, ćwiczeniach mięśni głębokich tułowia oraz mięśni dna miednicy.
